در اولین مرحله، یعنی دوره خاموش یا پیش‌تولید، زبان‌آموزان تا پانصد کلمه را به خاطر می سپارند، اما نمی توانند از این کلمات به درستی استفاده کنند و در واقع صحبت خاصی نمی‌کنند. البته همهٔ زبان‌آموزان لزوما از این مرحله گذر نمی کنند. برخی از آن‌ها از همان ابتدا شروع به حرف زدن به زبان دوم می‌کنند و با وجود اینکه خروجی‌شان تنها تقلیدی است و شامل استفادهٔ خلاقانه از زبان نمی‌شود، اما به هرحال از پس ادای کلمات برمی آیند. البته اکثر آموزشگاه های زبان، از همان ابتدا زبان آموزان را به صحبت کردن به زبانی که در حال فراگیری آن هستند ملزم می کنند. دوره خاموش زبان، برای کسانی که از آن عبور می کنند بین سه تا شش ماه طول می کشد.

مرحلهٔ دوم فراگیری زبان، تولید ابتدایی نام دارد. در این مرحله زبان‌آموزان توانایی تولید عبارات کوتاه یک یا دو کلمه‌ای را دارند. آن‌ها همچنین توانایی به خاطر سپردن گروه به هم‌پیوسته‌ای از کلمات را دارند هر چند ممکن است در استفاده کردن از آن‌ها دچار اشتباه شوند. در این مرحله زبان‌آموزان معمولاً توانایی استفاده و درک حدود هزار لغت را دارا هستند. این مرحله نیز حدودا شش ماه طول می‌کشد.

مرحلهٔ سوم، زبان گشودن یا ظهور گفتار نامیده می‌شود. در این مرحله تعداد لغت‌های زبان‌آموزان تا سه هزار کلمه افزایش می‌یابد و قادر خواهند بود با استفاده از عبارات و سئوالات کوتاه به برقراری ارتباط با دیگران بپردازند. این مرحله با اشتباهات دستوری زبان‌آموزان همراه است. مرحله پس از ظهور گفتار، سلاست متوسط نام دارد. در این مرحله زبان‌آموزان نزدیک به شش هزار لغت را می‌دانند و می‌توانند جملاتی با ساختارهای پیچیده‌تر بسازند. همچنین در این مرحله زبان آموزان می‌توانند در مورد افکارشان صحبت کنند. رسیدن به مرحلهٔ پایانی یعنی سلاست پیشرفته معمولا بین پنج تا ده سال طول می کشد. زبان‌آموزان در این مرحله می‌توانند زبان را تقریبا مانند  زبان مادریشان، صحبت کنند.

زمان رسیدن به یک سطح بالای سلاست و فصاحت بسته به زبان مبدا می‌تواند متفاوت باشد. بر اساس تحقیقی که توسط موسسهٔ سرویس‌های خارجی وزارات امور خارجه آمریکا بر روی ۶۳ زبان مختلف انجام گرفته، سخت‌ترین زبان‌ها برای رسیدن به مرحله سلاست پیشرفته در خواندن و صحبت کردن، زبان های عربی، کانتونی، ماندارین، ژاپنی و کره‌ای هستند. برای رسیدن به این مرحله، کارمندان این موسسه (که زبان مادری شان انگلیسی ب.د)، پس از گذراندن ۸۸ هفته معادل ۲۲۰۰ ساعت کلاس (بیش از سه‌ونیم ساعت در هر روز) قادر بودند زبان دیگر را صحبت کنند. بر اساس گزارش این موسسه، زبان ژاپنی سخت‌ترین زبان این گروه است.

مقایسه با فراگیری زبان اول

بزرگسالانی که به فراگیری زبان دوم می پردازند حداقل از سه جهت با کودکانی که زبان اول یاد می‌گیرند متفاوتند: مغز کودکان هنوز در حال رشد است، اما در عوض بزرگسالان ذهنی آگاه دارند، همچنین بزرگسالان حداقل یک زبان اول دارند که با آن تفکر کنند. گرچه تعدادی از بزرگسالان به مرحلهٔ بسیار پیشرفته سلاست می‌رسند ولی تلفظ‌هایشان حالتی خارجی دارد. زمانی‌که گفتار یک زبان‌آموز درجا می‌زند به آن فسیل‌شدگی می‌گویند.